Most Kłodny ( dawny Baumbrücke) - nieistniejący obecnie szczeciński most nad Odrą Zachodnią, łączący lewobrzeżną część miasta z Łasztownią. Most Kłodny został zbudowany na przełomie XV i XVI wieku, jako przedłużenie istniejącego pierwotnie (wzmiankowanego po raz pierwszy na początku XIV wieku) pomostu portowego.
Pierwotnie Most Kłodny służył jedynie jako kładka komunikacyjna ze znajdującą się na Łasztowni rzeźnią miejską i nie nadawał się do przejazdu wozów. Pośrodku mostu znajdował się przepust dla statków.
W latach 1730-1731 most został poszerzony, co umożliwiło przewóz towarów. Liczba przęseł została zmniejszona do trzech. Środkowe przęsło posiadało odtąd zwodzoną konstrukcję, pozwalającą na ruch większych statków. W 1873 dokonano generalnego remontu mostu. W latach 1907-1909 stary most drewniany został wyburzony, zaś kilkadziesiąt metrów w dół rzeki wybudowano nowy, żelazny. Nowy most został nieco przesunięty i poszerzony, celem poprowadzenia nim torów tramwajowych. W odróżnieniu od Hansabrucke na nowym Baumbrücke tory tramwajowe poprowadzono tradycyjnie środkiem jezdni.
Na przełomie XIX i XX wieku, w czasie przebudowy najważniejszych szczecińskich mostów, założono, że każdy z nich musi mieć przepust dla statków o szerokości minimum 17,5 metra oraz wysokość od lustra wody minimum 4 metry przy średnim stanie wody w Odrze. Decyzję o budowie nowego Baumbrücke podjęto już pod koniec XIX wieku. Kłopot w tym, że nowy most miał być zbudowany o metr wyżej niż stary, tak by zwiększyć odległość jezdni od lustra wody. Pierwszym pomysłem było przesunięcie przeprawy o 65 metrów na północ. Łatwo było spełnić wymagania władz związane z wysokością, ale wtedy pojawił się zupełnie inny problem. Nowy most był zlokalizowany zbyt blisko wyspy Bielawy. Odległość była na tyle mała, że istniało ryzyko, iż większe statki nie będą w stanie wpłynąć między przęsła mostu, bo otrą się o brzegi kadłubem. Jedyny rozwiązaniem okazało się… zlikwidowanie wyspy!
Prace nad nowym torem wodnym trwały do 1987 roku. Rozkopano i zatopiono część Bielawy (Bleichholm) oraz kawałek Wyspy Grodzkiej (Schlachterwiese). Po tak skomplikowanych robotach przesunięcie kolidującej z torem noweogo mostu obrotowej zwrotnicy dla wagonów kolejowych po stronie Łasztowni było już tylko mało istotnym technicznym drobiazgiem. W przypadku Baumbrücke wymagało to poważnych robót ziemnych, gdyż stary most leżał niżej. Nowy most miał po wybudowaniu 121 metrów długości oraz właśnie 17,5 metra szerokości. Środkowa część przeprawy była składana i w razie potrzeby unosiła się do góry.
Ciekawostką był brak trakcji tramwajowej nad całym mostem, a później nad ruchomą częścią Baumbrücke. Ten brak uzupełniono dopiero 1929 roku. Do tego czasu tramwaj musiał pokonać odcinek siłą rozpędu, nabierając prędkości odpowiednio wcześniej. By nic nie hamowało ruchu tramwaju, przy wjazdach na most, z obu stron, przy brzegach przyczepione były specjalne tablice z instrukcją- nakazem „idąc lub jadąc przez most, trzymaj się prawej strony!”.
Most przetrwał naloty aliantów i został wysadzony dopiero przez wycofujących się Niemców. Po wojnie przeprawy już nie odbudowano, choć pozostałość konstrukcji przez wiele lat wystawały ponad poziom Odry i poważnie utrudniały żeglugę. Dopiero w 1987 roku w tym samym rejonie powstała nowoczesna, wielopasmowa estakada, która dziś tak dobrze nam służy.
źródła:
„Szczecin i okolice w obiektywie Maxa Dreblova”- Roman Czejarek
most kłodny
