Most Dworcowy - (Neue BrUcke, Bahnhofsbrucke, Kazimierza Wielkiego - 1945), pierwotnie drewniany, oreslany jako Nowy Most, wybudowany w 1853-1854 poniżej bud. dworca kolej., łączył ul. Nadbrzeżną (Ufer Strasse) z ul Składową(Wiesenstr.) na Kępie Paarnickiej. Miał służyć szybszemu zagosp. wyspy, na której planowano stworzenie nowej dzielnicy mieszkaniowej. By wybudowac most wybrzeże na Kępi Parnickiej wzmocniono wbijając 10-cio i 11-to metrowe,drewniane pale o średnicy 35-40m rzędami naprzemiennymi, równoległymi do krawędzi brzegu. Pale tworzyły konsktrukcję sięgającą 4,65 do 5,65 metra poniżej dna Odry w pasie 5-ciu m od krawędzi nabrzeża. Na której konstrukcji wzniesiono ponad czterometrowej wysokości mur nabrzeża który w swej dolnej częsci mierzył 3 metry, a w górnej, chodnikowej 1 metr. W 1898-1900 zastąpiono go konstrukcją żelazną wykonaną przez firmę Beuchelt & Co. z Zielonej Góry oraz Holzmann & Cie z Fankfurtu n. Menem. Nowy most poprowadzony z tzw. nab. Schwedt (Schwedter Ufer) ponad płd. krańcem wyspy Przymoście (Ahrens Insel) do ul.Wiatru od Morza (Holzmarktstr.). Posiadał flankowanych zwodzony przepust dla statków flankowany wieżyczkami, chodniki dla pieszych z obu stron jezdni, dekoracyjne kute detale wykonane przez szczec. firmę C. Krugera. Pozostałe do dzisiaj przyczólki po str Kępy Parnickiej wspierają się na fundamencie o podstawie 6,5 na 18,3 metra sięgającum czterech metrów poniżej dna rzeki. Całość, licząc od podstawy fundamentu do poziomy nabrzeża 11.9metra. Całkowita długość mostu Dworcowego wynosiła 174,57m, do tego dochodził odcinek długości 20,6 mprowadzący na plac przed dworcem ponad dolnym fragmentem nabrzeża (Uferstr.). Szerokość całkowita mostu wynosila 14,2m w tym jezdni 8m i dwóch chodników po 3,1m każdy. Część zwodzona zwężała się ku środkowi by w najwęższym miejscu osiagnąć kosztem chodników 12,2m. Nie istniejące dwa filary stojące na nurcie rzeki opierały sie na fundamencie o podstawie 7 na 26,25 metra, a licząc od podstawy fundamentu do poziomu jezdni mieszył 18 metrów. Fundamenty były podbite dodatkowo palami na głębokość 9,5 metra, tak że całość konstrukcji bez wież liczyla 27,5 metra wysokości. Na głowicy filarów znajdował się herb Szczecina oraz uskrzydlony kaduceusz Merkurego. Wszystko owinięte wstęgami. Na trzonie splecione symbolicznie koło sterowe, bosak, wiosło, kaduceusz i lina, ozdobione podkładem z liści dębowych. Po obydwu stronach, na łukach konstrukcji tabliczki z napisem: „Rechts gehen! Rechts und im Schritt fahren." (Iść prawą! Jeździć prawą wolnym krokiem.). Nakaz ten porządkował ruch na moście jako prawostronny, i to zarówno dla ruchu kołowego jak i pieszego, a „wolny krok", odnosi się do szybkości poruszania się konia. W głębi słabo widoczne smoki, siedzące na przęsłach przy części zwodzonej. Na jezdni uwiecznili się żołnierze i cywile. Jeden z nich łrzyma gazetę zwróconą w naszą stronę z napisem STETTIN. Most wyposażony był w elektryczne oświetlenie typu żarowego, za wyjątkiem wież wieńcząch filary, na których zawieszono lampy łukowe. Lampy dające wyjątkowo białe i silne światło, wisząc po zewnętrznej stronie mostu, stanowiły swoiste rzeczne latarnie, wytyczając jednoznacznie drogę przejścia pomiędzy wieżami. Na moście, tuż przed wieżami zainstalowano z każdej ze stron dwie półzapory dla ruchu kołowego i zapory dla pieszych, wytyczając tym samym strefy bezpieczeństwa na czas otwarcia klap. Klapy wykonane były ze żłobkowanej lanej płyty stalowej, a chodniki w tej części mostu z bali dębowych impregnowanych asfaltem. Część zwodzona otwierana była hydraulicznie. Silnik elektryczny o mocy 9,5 KM lub zamiennie gazowy o mocy 8,5 KM, napędzał pompę tłoczącą wodę do systemu, który pracował pod ciśnieniem 13 atm., przy wytrzymałości układu do 40 atm. Zimą wodę podgrzewano lub dodawano do niej glicerynę. Otwarcie klap trwało 20, a zamknięcie 30 sekund. Na wypadek awarii most wyposażono w system ręcznego otwierania klap, które czterech mężczyzn mogło podnieść w ciągu 2 minut. Silnik elektryczny oraz całe oświetlenie zasilane było z elektrowni portu wolnocłowego. Most zniszczony w końcu wojny nie zostal odtworzony